Aaron Epping - Ambitie project
Wat wil ik na Sintlucas doen?
Na Sintlucas wil ik gaan studeren bij het Design Acadamy in Eindhoven. Daar wil ik mijn skills en horizon verbreden, connecties opbouwen en hopelijk daarna mijn eigen multi-media bedrijf starten.
Idee ambitie project:
Een drie-luik waarvan elk van de 3 kunst werken een ander key woord heeft om mezelf aan te houden. De drie woorden die ik heb uitgekozen zijn: Paniek / Stress, Eenzaamheid en Inner peace.
Ik ga digitaal en analoog experimenteren met fotografie als basis. Deze foto's ga ik maken op locaties en manieren die passen bij het idee achter het kunst werk.
Ik ga de drie werken zo maken dat het mijn eigen situatie laat zien. Maar ik wil proberen om ervoor te zorgen dat mensen er ook hun eigen verhaal uit kunnen halen, of het nou klopt bij het originele werk of niet, ik wil een product neerzetten waar mensen over kunnen nadenken. Daardoor ga ik ook bij de 3 werken, 3 verschillende en passende muziekstukken schrijven. Die zullen speciaal gemaakt zijn voor die 3 stukken en zullen gespecialiseerd zijn richting het gevoel dat erachter moet zitten.
Voor dit project heb ik niet veel onderzoek hoeven doen omdat het voornamelijk uit mijn gevoel gaat. Ik heb voor de muziek wel bepaalde technieken gebruikt waarvan ik sommige al kon en sommige nog niet.
Ook met de schetsen/blockout heb ik niet veel gewerkt want ik heb dus elk stuk uit gevoel gemaakt. Ik heb veel ge-experimenteerd met de verschillende stukken en zo ben ik op het eind-werk gekomen.
Moodboard/Styleboard:
Origineel wou ik een geillustreerde basis hebben om daarna te experimenteren met illustratie, verf etc. Nadat ik het volledige idee in elkaar had gezet realiseerde ik me dat dit project nu is geswitched naar een uiting van mijn ervaringen en dat fotografie als basis daar beter bij zou passen. Ik heb toen deze moodboards nog steeds gebruikt maar alleen als inspiratie.
1: "Trauma Response" - (Paniek / Stress)
Voor dit proejct heb ik gefocussed op een gedeelte van mijn verleden waar in ik mijn emoties en stress niet tegen kon houden, mijn adhd gemixt met het feit dat ik het nooit aangeleerd ben zorgde er voor dat er momenten waren waar wat ik voelde zo extreem was dat mijn brein het gewoon niet meer aan kon. Ik kwam dan in een apatische staat waarin ik niks kon voor een tijd van 10 tot 20 minuten. Pas als ik mezelf eruit kon schudden en mijn mentale staat rustiger was geworden kon ik verder met mijn dag. Als ik het aan voelde komen liep ik naar een spiegel en keek ik mezelf aan, dat was door een gebeurtenis eerder in mijn leven waarbij ik hetzelfde deed en dat werd dus een "Trauma Response". Daarom heb ik geprobeerd visueel na te maken hoe die ervaring was voor mij. Plus een 'ambient soundtrack' om de ervaring van een compleet verlies van controle en drukte duidelijk te maken.
Process:
Voor de basis foto's heb ik een portret van mezelf gemaakt om het beeld van een spiegel na te maken en ben ik naar een park gegaan waar ik vroeger altijd naartoe ging in die tijd.
Ik heb niks aan mijn uiterlijk veranderd omdat dit soort situaties vroeger overal konden gebeuren. Overstimulatie of mentale collapse kent geen specefieke locatie of situatie.
Ik wou een beeld creëren waarin het visueel te zien was dat er te veel aan de hand was in mijn hoofd om te kunnen focussen. Ik heb ervoor gekozen om een landschap te fotograferen met water aan de onderkant in een park waar ik vroeger altijd zat. Dit zorgt dus voor een beeld dat aan de boven en onderkant dezelfde vorm heeft wat ik voor mijn ogen kan plaatsen.
Wat ik met deze twee foto's wou doen was de twee mixen om een basis te leggen waarop ik later ging experimenteren. Na wat experimenteren met de foto's kwam ik op een goede basis.
Ik heb daarna de achter en voorgrond apart uitgeprint om nog verder analoog te kunnen experimenteren.
Ik wou kijken hoe het eruit zou zien als ik erover heen ging met verf maar ik was er helemaal niet blij mee en ging snel verder met uitprinten, inscannen en dan met blend modes en photoshop filters experimenteren.
Na een tijdje kwam ik aan op deze versie:
Ik wilde nog proberen om de ogen van mijn originele versie er in te krijgen maar na een tijdje experimenteren heb ik besloten dat het beter was om ze eruit te halen. Dit zorgt ook voor het gevoel van een disconnect van de echte visuele wereld. Iets wat ik ook voelde op deze momenten.
De laatste versie in deze serie vind ik ook mooi, alleen het brengt niet het gevoel omhoog dat het omhoog hoort te halen. De versie die je dus hierboven ziet is het afgemaakte product.
Final product:
Voor de muziek heb ik inspiratie gehaald uit de "Postal" soundtrack en "All my heroes are cornballs". Waar ik op heb gelet is dat het heel vol voelt, dat er veel sound effects inzitten die ik met een vst distorted heb gemaakt, Oncomfortabele melodiën en complimerende chords en shifts in pitch. Naast de vocals heb ik geen samples gebruikt.
Ik kan nu nog steeds, nadat ik al jaren dit probleem niet meer heb geen woorden gebruiken om te omscrhijven hoe het voelde om daar te staan. Daarom heb ik ervoor gekozen om dit soort muziek erbij te zetten zodat het een volledige ervaring word voor de mensen die er naar kijken.
Final ambient soundtrack:
2: "Disconnected" - (Eenzaamheid)
Voor dit project heb ik gefocussed op een probleem waar ik de laatste tijd meer en meer mee zit. Het feit dat ik enorm veel mensen om me heen heb die allemaal geweldige vrienden zijn, waar ik geen sterke connectie bij voel. Natuurlijk zijn we vrienden en kan ik makkelijk praten en dingen doen met ze. Maar zo ben ik gewoon als persoon. De eenzaamheid waar ik de laatste tijd tegen aan loop is eentje vanuit mijn mindset. De manier waarop ik denk is niet hetzelfde als andere mensen en dat zorgt voor bepaalde onnodige problemen in mijn leven. Ik wil dus in dit werk laten zien dat ik genoeg mensen om mij heen heb, alleen dat ik me niet een deel van een groep voel. Tijdens het maken van dit project heb ik veel na kunnen denken over dit 'probleem' en ben ik er veel meer tot vreden mee gekomen dus deze opdracht heeft mij veel geholpen met dit probleem.
Process:
Ik wou mijn focus eerst leggen op het "Veel mensen om mij heen" gedeelte. Ik heb gebrainstormt en kwam op het idee om gewoon foto's van mijn vrienden groep te pakken en die uit te knippen om later weer op een foto van mijzelf te plakken. Alle foto's hier zijn gemaakt door mij, op feesten in het afgelopen jaar. Ik heb sommige foto's met de liquify tool veranderd.
Ik heb alles uitgeprint op foto papier en daarna uitgeknipt.
Ik heb een foto ge-edit zodat mijn ogen en mond weg zijn om te laten zien dat ik een probleem heb met een connectie voelen richting bepaalde mensen.
Na wat spelen met plaatsing heb ik alles erop geplakt en ingescand. Het gat tussen de mensen is in de vorm van een biologisch hart. De bedoeling daarvan is dat ik iedereen om mij heen wel heel erg waardeer ookal heb ik dit probleem. Na wat experimenteren met compositie en kleuren ben ik op een final product gekomen. Ik heb mezelf kleiner gemaakt zodat de afstand tussen mij en de mensen groter lijkt.
Final product:
Voor de muziek heb ik inspiratie gehaald uit muziek die ik eenzaam vind klinken zoals "THOT'S PRAYER!" en "Rain Sometimes". Ik heb een piano stuk geschreven die in de achtergrond afspeelt met een distorted bass op de voorgrond zodat het voelt alsof je meer in de muziek zelf zit als je er naar probeerd te luisteren. Er zit ook een synth pad in die ongeveer dezelfde melodie als de piano volgt. Ik heb daar een side chain opgezet zodat die langzaam naar binnen komt. Op een gegeven moment dan gaat de muziek een stuk omlaag en komt er een extra piano in die een paar gebroken noten speelt voor een gevoel van disconnect. Aan het einde hoor je een sound bite uit een video van een man die zijn zicht op het leven uitlegt na het nemen van bepaalde drugs. Hier wil ik een 'awakening' mee laten zien voordat de muziek weer opnieuw begint.
"There might be a whole lot more out there" is dan een metafoor voor een pad dat ik nu loop waarin ik probeer uit te zoeken hoe ik meer kan connecten met mensen en hoe ik mensen beter kan leren kennen.
Final ambient soundtrack:
3: "A place to rest" - (Inner peace)
'Inner peace' is iets waar ik de laatste 2 jaar van mijn leven naar opzoek ben geweest. Waar voel ik me het meest één met mezelf? Welke muziek maakt mij het meest één met mezelf? Waarom ben ik hier eigenlijk opzoek naar en waarom is het gezond om die vragen te stellen?
Ik ben hier nog steeds veel mee bezig, de laatste tijd is de grip die ik op mijn leven had weg gegaan omdat er enorm veel gebeurd om mij heen. Ik had mezelf laten gaan hierdoor en ik was de progressie die ik had gemaakt kwijtgeraakt voor een tijdje. Dit zorgde ervoor dat ik geen motivatie meer had voor de basis dingen die nodig zijn om vooruit te komen in het leven zoals sport, school, kunst, etc. Daarom was dit stuk van het project heel belangrijk voor mij.
Wat ik nu heb gedaan is locaties bezoeken waar ik mij eerst altijd tot rust kon voelen. Muziek luister waar ik eerst naar luisterde. Redenen zoeken waarom dit gebeurd kan zijn enzovoort. Ik heb er voor dit project voor gekozen om de locaties die ik heb bezocht te fotograferen en daaruit een soort 'ultieme' rust plek uit te creëren.
Wat ik nu heb gedaan is locaties bezoeken waar ik mij eerst altijd tot rust kon voelen. Muziek luister waar ik eerst naar luisterde. Redenen zoeken waarom dit gebeurd kan zijn enzovoort. Ik heb er voor dit project voor gekozen om de locaties die ik heb bezocht te fotograferen en daaruit een soort 'ultieme' rust plek uit te creëren.
Foto's die ik heb gemaakt op de verschillende locaties:
Deze foto's zijn gemaakt in verschillende parken in Den Bosch, Den Haag, Ierland, Eindhoven en Utrecht. Ik heb uit alle foto's mijn favoriete stukken uitgeknipt en heb daar in photoshop een nieuw landschap van geprobeerd te maken. Daaruit kwamen deze plaatjes:
Ik vond deze te druk, het straalt niet 'Inner peace' uit voor mij dus ik heb nog verder ge-experimenteert. Ik heb bepaalde elementen eruit gehaald om het een meer open beeld te maken en de lucht meer te exposeren. Ook heb ik de originele kleur weer terug gehaald omdat dat een van de dingen is die ik zo mooi vind aan de foto's.
Zoals je ziet is mijn hoofd ook weg in het plaatje. Mijn idee daarachter is dat wanneer ik volledige inner peace heb gevonden dat betekend dat ik niet constant nieuwe ideeën en gedachtes hoef te hebben in mijn hoofd. Mijn brein / adhd is even op pauze. Ik kreeg daarna de feedback dat het leek alsof al mijn zintuigen weg moeten zijn om inner peace te kunnen hebben en na te brainstormen daarover kwam ik achter het idee om alleen mijn zintuigen over te houden en mijn hoofd nog steeds weg te halen. Ik heb uit de originele foto mijn ogen, neus, mond en oren uitgeknipt. Daarna heb ik het originele plaatje en de uitgeknipte versie van mijn hoofd uitgeprint en heb ik even daarmee gespeeld.
Na mijn keuze te maken in de plaatsing van zintuigen heb ik ze opgeplakt en weer opnieuw ingescand. Ik heb het derde oog dat ik had uitgeprint weggehaald. Mijn originele idee daarachter was dat als ik mijn inner peace heb gevonden dat betekend dat mijn derde oog is ge-opend. Het leek voor mij veel te fantasy achtig en daarom koos ik ervoor om het gewoon weg te laten. Na het inscannen heb ik nog wat ge-experimenteerd met de belichting, kleur etc. Waaronder een versie waarin het lijkt alsof het een overbelichte foto is, en een versie waarin de kleuren allemaal geswitched zijn.
Ik heb wat dingen geprobeerd maar kwam erachter dat originele kleuren en effecten het meer peaceful eruit zien. Na het experimenteren heb ik voor deze versie gekozen:
Voor de muziek heb ik inspiratie genomen uit album's zoals "Fulfillingness' First Finale" van Stevie Wonder en "H.R Is A Dirty Guitar Player" van The Howard Roberts Quartet. Ik heb een lagere bpm gekozen en heb rustige vocals op de achtergrond staan en heb echte drums gebruikt. Ook heb ik het geluid van een park in de achtergrond gesampled om een sfeer te creëren. Op het begin is het heel rustig en aan het einde is het wat meer mysterieus om het gevoel te geven dat er meer is dat je nog niet hebt gezien. In mijn inner peace hoort ook een gevoel van intresse en nieuwsgierigheid.
Final ambient soundtrack:
De 3 final products:
Er zit op het middelste werk een 'Bani Posta' logo links onderin. Dat is mijn multi-media bedrijf waar ik alles op post. Er zit voor de rest geen diepe mening achter, alleen dat dat de plek is waar ik alles post. Als een soort van tag.
Mijn gedachtes op het project:
Voor mijn gevoel is het project goed gelukt. Ik heb vanuit mijn idee (ookal was die niet volledig goed uitgewerkt.) een goed product neer kunnen zetten. De mix tussen analoog en digitaal werkt goed bij elkaar en op de manier waarop het hierboven staat lijkt het op een verhaal van 'laag punt, diepte punt, goed einde'. De verschillende stukken laten visueel overkomen wat het idee erachter is en de muziek erbij maakt het een hele experience.
Ik had op het begin een beetje last met hoe ik alles ging maken omdat ik niet veel ervaring heb met illustratie. Ik heb daar omheen kunnen werken uiteindelijk, ook al is mijn project veranderd in basis heb ik wel neer kunnen zetten wat ik wilde.
Ik heb tijdens dit project problemen die ik vroeger had en problemen waarmee ik nu zit kunnen verwerken, ik merkte aan mezelf dat ik daar nog al last mee had alleen het is uiteindelijk goed gelukt. Ik ben trots op het feit dat ik mijn problemen het om kunnen zetten in een ervaring voor andere mensen.
Ik heb mijn skills in photoshop kunnen verbeteren door veel te experimenteren. Ik heb meerdere technieken geleerd in FL studio.
Milestones:
Milestone 1:
Ik heb mijn concept uit gelegd aan Job. We hebben het gehad over hoe ik erachter kan komen of mensen hun eigen verhaal bij het werk kan zoeken door samen te gaan zitten met verschillende mensen, naar het werk te kijken en te praten over wat ze er in zien.
Dat heb ik uiteindelijk ook gedaan met meerdere mensen waaronder mijn oom, een paar vrienden van mij en wat mensen uit mijn klas.
Ik had nog geen feedback kunnen krijgen omdat ik alleen nog een mood/style board had en ideeën.
Milestone 2:
Ik heb deze milestone gehouden met mijn oom. Hij is zelf een kunstenaar en werkt ook veel analoog. We zijn na het praten over het concept gekomen op het idee om de basis van de 3 stukken met fotografie te doen omdat ik daarmee een betere sfeer kan neerzetten. Niet perse omdat dat niet kan met illustratie maar meer omdat mijn skill-set met fotografie meer past bij het project.
We hebben het gehad over het idee achter de 3 stukken en wat hij erachter ziet. Hij zag er compleet iets anders achter dan mij maar toen ik uitlegde wat het precies betekende snapte hij volledig waarom ik verschillende keuzes had gemaakt.
Wat hij achter de eerste poster zag die ik had gemaakt "Trauma response" en de muziek erachter, was dat het iemand is die niet goed in zijn hoofd is en probeerd te functioneren. Dit is iets waarmee hij zelf veel heeft gezeten in zijn leven. Het feit dat hij zijn eigen verhaal erachter kon vinden was goed om te zien voor mij.
De feedback die ik heb gekregen van hem was dat ik niet bang moet zijn om dingen te proberen. Process is process en ik hoef niet meteen bij het afgemaakte product te komen. Uiteindelijk heb ik dat ook geprobeerd te gebruiken door dingen te proberen waarvan ik eigenlijk dacht dat ik het niet zou gebruiken.
Hij gaf mij ook de optie om te werken in zijn studio bij hem thuis waardoor ik op grotere schaal kon werken. Ik zou dat ook gedaan hebben maar hij kreeg op een gegeven moment corona en daarom kon ik jammer genoeg niet meer bij hem thuis werken.
Milestone 2.5:
Ik had mijn derde milestone weer met Job ingepland omdat ik mijn progress wou laten zien zodat hij mij kon vertellen wat hij nu van het project vind. We hebben het gehad over mijn process zoals waar ik ben geweest voor de fotografie en de ideeën daarachter. Hij vond alles tot nu toe er goed uitzien en dat het idee ook goed was. Het enige probleem was dat ik niet veel aanwezig was geweest op school en dat het daarom beter was dat ik nog een milestone zou inplannen om aan de andere leraren te laten zien dat ik wel serieus bezig ben geweest met dit project.
Dit werd dus milestone nummer 2.5 en ik heb afgesproken met hem om nog een andere milestone in te plannen.
De feedback die ik kreeg was eigenlijk om gewoon door te gaan met experimenteren en met mensen te praten over de 3 stukken om te kijken wat ze ervan vinden en erbij denken. Dat heb ik daarna ook gedaan met mensen uit mijn klas. Sommige mensen hadden hun eigen verhaal eraan kunnen zetten en andere vonden het feit dat ik van mijn eigen verhaal dit heb kunnen maken heel nice.
Milestone 3:
Tijdens milestone 3 heb ik mijn werk aan Teun en Joost laten zien. Ze hebben tijdens school niet veel van mijn werk kunnen zien omdat ik voornamelijk naast school ermee bezig ben geweest en omdat dit project heel persoonlijk ligt bij mij dus ik vond het lastig om hiermee naar leraren te gaan.
De feedback die ik heb gekregen van Teun is dat ik manieren kon vinden om de ogen bij "Trauma Response" eruit te krijgen omdat ik origineel wou dat die er nog bij kwamen. Hij had me wat manieren laten horen om dat te doen waaronder de levels van de originele foto te veranderen. Het jammere is dat mijn printer alles als een jpeg inscant en omdat ik alles de hele tijd uitprint en inscan ik weinig kan met de files nu. Hij had ook nog gezegd dat ik goed moet nadenken over hoe ik alles ga presenteren en daar ben ik nu nog mee bezig. Ik heb alles al klaar staan, de 3 stukken en de muziek die daarbij hoort. Ik heb de volgorde waarin ik het wil. En in grote lijnen weet ik hoe ik het wil neerzetten. Ik moet alleen nog na denken over of ik het ga printen en hoe, en anders over hoe ik het digitaal het beste kan laten zien.
Joost had een goede reactie op mijn werk. De feedback die ik van hem kreeg was voornamelijk dat ik gewoon eerder mijn werk had moeten laten zien want nu hadden ze geen idee wat ik had gedaan aan het project tot ik deze milestone had geplanned.